Gedachten over het publieke domein

Er lag vorige week een briefje op mijn bureau. Er stond iets op in de trant van "Dus wat dat betreft hoef jij je nergens druk over te maken" Oh. is dat zo ja? Het scheen iets met een opdracht te maken te hebben die handelde over het publieke domein. Fijn is dat.

Ahum. Dus wat dat betreft hoef ik me zeker nergens zorgen over te maken hè? Nou ja, dat is makkelijker gezegt dan gedaan. Ik maak me namelijk voortdurend zorgen. Over van alles. En inderdaad, nog wat ja.
Dus laten we het daar eens over hebben. Als het er dan toch allemaal uit moet. Want met deze instelling kan ik dus niet werken.
Ik wil een opeenstapeling van al dat waar ik me zorgen over maak. Dat is zo lekker confronterend en egocentrisch. De kunstenaar moet ook zijn ei kwijt kunnen, en laat ik nu net een hele stapel eieren hebben. En laat het dan ook nog eens net pasen zijn. Volgens mij gaat dit nog interessant worden. Heel interessant.
Dat is, voor mij in ieder geval. En als je uitgaat van het publieke domein, en daarbij ook van het normale volk dat wekelijks de Story, de Weekend èn de Party leest en naar Shownieuws en RTL Boulevard kijkt, dan zal het voor anderen eveneens zeer boeiend zijn. Want waarom zou men wel iets geven om het publieke sexleven van een Britney Spears of een Paris Hilton en niet om dat van een anonieme kunstenaar? Roddels zijn immers wat een mens maakt in de wereld van de showbizness, en geef een nobody maar een fascinerend openbaar leven (ik noem een Idols, een Big Brother...) en het wordt zowaar een celebrity.
En wat leren wij dan van deze bevindingen die wij hebben opgepikt van het zilveren scherm? Juist. Dat kan ik ook! En ja, als je dan toch per sé een kunstwerk moet maken...maak dan een kunstwerk war de openbare privégedachte vertegenwoordigd. Want dát wil het volk graag zien!